Alle goede dingen zijn drie, zo ook als je lesgeeft. We hebben dan namelijk jij als docent, je leerling en als het goed is een fijne en prettige energie die over en weer vliegt! Ziet de les in energetische termen er bij jou meer uit als het onderstaand plaatje? Doe dan de check voor 'Drie keer is Scheepsrecht'!

Dan is er werk aan de winkel. Voor jou als docent. Want dat is het ding wat je kunt veranderen, die leerling of leerlingen namelijk niet. 

Ik ga je hier de eerste tip geven die werkt. Gegarandeerd. Uitgetest en uitgeprobeerd door ​velen die je voor gingen in het schone land der Educatie. En ik geef een voorbeeld. Komt die: 

1) Wat VERWACHT jij van je leerling. En hoe maak je dat duidelijk en leg je dat in Jip en Janneke taal uit? ​

Voorbeeld: je hebt in de musical klas scene 1 uitgewerkt. Je wilt dat de volgende les deze scene 'gespeeld' wordt en ze zonder tekstboek in handen de scene spelen. 

Geef je als bijbehorende instructie: 'leer scene 1'  - dan is dat niet genoeg. Ja ja ja... ik weet het, het wordt 'al 100 jaar zo gedaan' op de opleidingen, en we hebben het 'allemaal zo moeten leren' en het 'is nou eenmaal onderdeel van het vak dat je dan weet wat er bedoeld word'. Ik ging een tip geven toch? Dat je deze discussies NIET meer hoeft te voeren. En ik geef het je op een briefje, iedereen die PABO of een andersinds pedagogische achtergrond heeft, kent deze truuck al lang.  

De truuk is dat je expliciet maakt WAT je verwachtingen zijn. Huh? Ja. Precies beschrijven, alsof je als een regisseur zegt hoe je het wilt hebben, wat de bedoeling is. In het bovenstaande geval: 

Oplossing: # Leer je eigen tekst van scene 1 zo uit je hoofd, dat je meteen kan aansluiten op de laatste 3 woorden van je voorganger. ​Het moet zo soepel, dat ik geen hakkels hoor. Ook wil ik dat de aanwijzingen die in het tekstboekje staan meegenomen worden. Dus als er schreeuwend staat hoor ik je dat doen. Ja, tijdens het oefenen op de vloer. Verder weet je dat je klaar bent met repeteren, als het je lukt om drie keer achter elkaar de teksten te reproduceren wanneer je moeder/ vader iemand anders je overhoord. 

Probeer het maar uit. Meteen. Vanmiddag. En laat me weten hoe het ging!

Tip 2 😉 Met een voorbeeld. 

De concentratie is bagger. Sorry voor het woord, er is geen andere omschrijving. Nee het helpt ook niet dat het vrijdagmiddag is, maar ja, les is les toch? Je wilt per se dat passage x uit het stuk goed gezongen/ gefloten / gespeeld word. En je krijgt het niet voor de bakker. Er wordt geslonst, gelanterfantert en je voelt dat je in de maling wordt genomen.  

Oplossing: drie keer is scheepsrecht.

Je legt de les stil. Je zegt dat je voelt dat er gelanterfantert wordt en dat je in de maling genomen wordt. En je kijkt ze recht in de oogjes. En dan ga je erin mee. "Ik begrijp dat het moeilijk is op vrijdagmiddag." Je snapt dat je er dan niet mega veel zin in hebt. Dus. Nu voor eens en voor altijd - regelen die passage. Over 5 minuten zit die geramd. Bij iedereen. Alles wat je vraagt is drie keer superperfecte concentratie achterelkaar. En daarna mogen ze voor broodje pudding spelen. 

Je herhaalt de passage nu in slakkentempo. En wel mega langzaam. Zo langzaam dat ze er van moeten lachen. Dat is het juiste tempo. Nu moet het drie keer superperfect. In dat tempo. Haalbaar? Ja. Gedaan? Ja. NOg twee minuten te gaan. Nu in superperfect tempo. Niet sjoemelen, het moet goed. En het moet beginnen op een uitademing. One more minute to go. Het gaat drie keer perfect. En los en weg is de concentratie. Maar de passage zit. 

Krijg jij nu van mij tip 3 😉

Ze hangen. Als een zak zout. De energie is vreselijk en je hebt het gevoel dat je aan een dood paard trekt. Zelfs de eigen keuzen, die als leuk werden aangemerkt, vallen dood in de opdrachten. Energielevel min 80.

En jij staat je kapot te werken. Je kletst tegen een muur en er gebeurd nix. Je wilt niet verder en je weet niet hoe je dit moet doorbreken. 

Oplossing: Laat de leerling voor je werken.

> Huh? Maar ze doen nix! > Klopt. Want jij doet vanalles. Lekker makkelijk voor ze. 

Ik zeg het nog een keer: Laat de Leerling voor je werken. En jij? Jij doet een stap terug. Je stapt uit het centrum van de aandacht en gaat dat verleggen naar je hangende hangbuikzwijntjes die er geen zin in hebben. Door ze wat te laten DOEN! En door de eis te stellen dat het zichtbaar wordt, wat ze aan het doen zijn. En concreet. Volgens good old SMART principe. 

Meer weten? Vrijdag de concrete uitwerking!!!​

​

Tchau!​

​