Herkenbaar? Eentje van de rij? Zelfs meer?

Ik ga een geheim verklappen. Alle HSPers die ik ken, hebben een grenzen probleem. Klein of groot. Ik óók. Meerdere zelfs. 

Maar het geweldige nieuws is, grenzen stellen kun je leren. Het nog geweldigere nieuws is, grenzen kun je liefdevol leren stellen. Naar jezelf en de ander. Je hoeft geen bitch te worden, om deze kunde onder de knie te krijgen! Daarom krijg je straks van mij, onderaan deze blog, een rijtje met 6 liefdevolle - grenzen - truucks. 

Een grens is een heldere afspraak 

In de eerste blog legde ik uit wat een grens is: een helder, duidelijk omschreven afspraak. Die ligt vast in woorden, maar ook in wetten. Wanneer iedereen het erover eens is, is alles pais en vree. Het gedoe en gedonder begint, wanneer de afspraak niet congruent, niet consequent en onlogisch is… De grens is dan liefdeloos... 

Daarnaast heb ik verteld over het fysieke lichaam als drager van de energieën van de complete set aan deficiëntie- en groeibehoeften, die terug te lezen zijn in de energetische opbouw van het energie lichaam. Dit vormt zich ongeveer in de eerste 21 levensjaar (vaak ook als aura geschreven en genoemd - daarover wellicht andere keer meer.) 

Ik ga nu dieper in op het verschijnsel van ‘grensoverschrijding’. Het helpt wanneer je een belevenis in gedachten neemt, waarbij iemand over je grens ging. Dan kan je de stappen die ik hieronder beschrijf meevoelen en herbeleven. 

‘Iemand’ ging over je grens. En toen…

Voelde je ongemak. En dat uit zich steeds en individueel weer anders. Denk onder andere aan de buikpijn kinderen waar medisch niets te vinden is. Of een ‘vol’ hoofd. Of gloeiende oren na een intensief gesprek. Of een schrikreactie wanneer die specifieke iemand (weer) contact zoekt. Of kleffe handen wanneer je een email opent. Of een onrustig buikgevoel, wat je niet kan duiden. Of de drang om een nodige actie of een gesprek te ontwijken door nutteloze dingen oorring te geven. De mogelijkheden en varianten zijn eindeloos. Ik heb er hier een paar genoemd die ik veelvuldig tegenkwam in de praktijk.

Wat kan je nu doen om je hiertegen te wapenen? Wat is het stappenplan dat ik je beloofde voor die liefdevolle grenzen?

In mijn Voelen Isoleren - Sturen -aanpak heb ik drie nodige stappen verwerkt die je kunt inzetten bij ongemak wanneer je grens niet gerespecteerd wordt of werd. Deze stappen in het kort:

1. Voelen. Je fysieke lichaam geeft signalen dat je je ‘niet lekker voelt’  Besef dat dit af en toe voorkomt. Dat je je niet lekker voelt, kleffe handen en voeten krijgt, vanuit het niets. Wellicht in heel andere fysieke uitingen dan die ik hier beschreef.

2. Isoleren. Maak het gevoel dat je ervaart groter, probeer het te omvatten en probeer om met je gehele wezen en gedachten alles wat niet van jou is aan de ervaring, te isoleren. 

3. Sturen. Herken en erken dat het te maken heeft met iets buiten
jou om. Een sfeer, een persoon, een specifieke locatie, een evenement, een afspraak…etc. Niet van jou, dus teruggeven! Stuur de energie terug. 

Op deze wijze neem je je eigen ruimte weer volledig in en maak je je fysieke lichaam weer geheel eigen. Je reinigt je energieke systeem en je bewaakt daarmee je grens. Ja, dit behoeft wel een beetje training. Alhoewel ik meestal gezien heb dat het meer een ‘herinneren’ is, hoe je dat energetisch doet…

Terug naar de geschonden grens. Nog eens in andere woorden wat er gebeurt. 

Eerst ga je beseffen, dat je grens geschonden werd. Dus je beseft dat je rotgevoel in je maagstreek of in je psychische gesteldheid of in je fysiek, klinkklaar te maken heeft met een uitwisseling met iemand en ergens. Iemand kan zijn: een bazige persoon, een adolescent, een kleuter, een oppas kat of blaffende hond.  Ergens kan overal zijn: van shopping centre tot trein en van strand tot in de badkamer.

Heb je dat te pakken? Gaan we naar stap 2.

Maak jezelf ‘groot’. Doe dat in het moment. Een van de HSP coaches die ik ken - @OrchidForLife - zegt: stap eens in je woede die eronder zit. Woede kan je inderdaad uitstekend gebruiken over wat je overkomt om je energielichaam een op-pepper te geven en je grens af te bakenen. Maar, misschien ligt dat niet in je aard. En wil je dat niet. 

Dan kan je ook heel duidelijk voelen: IK wil dit niet. 

En daarmee kom je tot het kernonderdeel onderdeel van een grens: jouw eigen-belang. Je authentieke ik vertelt je haarfijn wanneer iemand over die innerlijke barrière gaat die we grens hebben genoemd. Anders: je voelt wanneer de afspraak die aan een grens vast zit, wordt geschonden. 

Gelijk pakken we mee wat afbakenen betekent: namelijk vertellen dat je dat ervaart. Eerst aan jezelf. Zonder dat je jezelf een zeikwijf vind, een truthola of een zeurpiet omdat je iets niet wil.  Dóódeng. Want stel je voor zeg dat die ander het op een andere manier voelt. 

Leuk die theorie, hoe gaat dat in de praktijk? Hoe stel ik liefdevol een grens?

Rijtje met 6 liefdevolle - grenzen truuks.

Tip 1 & 2: in relatie tot jezelf

• Kijk en onderzoek eens wat het woord ‘Nee’ met je doet. Kan jij nee zeggen? Of voel en ervaar je daarbij ongemak en weerstand? Zit er een oordeel aan nee vastgeplakt? Is het een afwijzing? Een tekortkoming? Wanneer je dat onderzocht hebt, kan je bekijken of nee zeggen makkelijker wordt. Nee is het deel wat aan de andere kant van de grens ligt, wat je niet op je wilt nemen. Wat je niet wilt oplossen en waar je geen verantwoordelijk voor draagt. 
• Moe? En lacht in iedere hoek van huis / je bureau / je to do lijst je werk toe? Lekker nix van aantrekken. Probeer het eens één dag. (Alle Reiki principes zijn daarop gebaseerd: Just for today…Don’t worry) Maak van je to do een to don’t lijst. Alles een tandje langzamer. De ruimte die je wint in tijd opvullen met zelf langzamer werken, eten, slapen. Je maakt jezelf wat breder en groter in de fysieke ruimte van thuis. 

Tip 3 & 4: thuis met (kleine) kinderen  

• Je hebt geen zin in rotzooi in de keuken. En geen zin is geheel legitiem. Dat mag.  Dat betekent geen koekjes / pizza / smoothie  / whatever - bak - en - keuken - klieder taferelen - maar wel…En dan geef je twee opties die wèl mogen en je geen stress opleveren. Wat je doet is je grens aangeven.  
• Je bent te moe en je hebt geen puf in fysiek spelletjes doen. Jij neemt een 10 minuten time-out met thee en mini meditatie, daarna doe je een makkelijk, kort spelletje. Wat je doet is jezelf en je eigen grens serieus nemen, opladen en erna ruimte maken voor iets gezelligs.
  

Tip 5 & 6: op het werk

• Je krijgt een portie werk toegeschoven die je er niet bij kunt hebben. Je bent gewend om altijd te zeggen, doe ik wel. Of: ik regel het. Deze keer ga je het anders doen. Je pakt de stapel werk niet aan. De zin die er heel goed bij past is: ik heb er geen ruimte voor. Je bent van me gewend dat ik het altijd oplos, deze keer niet. Je stelt je grens. Je hoeft je niet te verontschuldigen, want er valt nix te verontschuldigen. Je hoeft ook geen uitleg te geven. Iets extra doen voor een ander is een keuze. Een gift, een tijd-cadeautje en jij mag kiezen aan wie je dat geeft.  
• Je zit in een meeting. Er zijn een hele berg acties te verdelen en je bent gewend met een goed gevulde to do lijst de meeting te verlaten. Deze keer wacht je steeds 20 tellen voor je aanbiedt om een taak op je te nemen. Je trekt jezelf daarmee uit de mindset om impulsief meteen ja te roepen wanneer er om hulp gevraagd wordt. Vaak zijn er ook anderen die iets kunnen regelen en oplossen. Je bewaakt je grens. 

Dit was het blog over grenzen stellen (2) 

Het eerste blog vind je hier: grenzen (1)

Heb jij een woord dat je triggert? Of irriteert? En waar je geen raad mee weet? Uit de mindfulness, energiewerk of coaching branche? 

Inspireer mij er dan mee 😉 Ik lees je graag!

Liefdevol grenzen stellen

Herkenbaar? Eentje van de rij? Zelfs meer?

Ik ga een geheim verklappen. Alle HSPers die ik ken, hebben een grenzen probleem. Klein of groot. Ik óók. Meerdere zelfs. 

Maar het geweldige nieuws is, grenzen kun je leren stellen. 

Het nog geweldigere nieuws is, grenzen kun je liefdevol leren stellen. Naar jezelf en de ander. Je hoeft geen bitch te worden, om deze kunde onder de knie te krijgen! Daarom krijg je straks van mij, onder blog 2 een rijtje met 6 liefdevolle-grenzen truucks. 

Nu eerst de theorie. Want wat is dat eigenlijk, een grens? 

Ik kan me nog goed herinneren dat ik op het vliegveld van Peru dat ene heul belangrijke papiertje vergeten was. Het is het papiertje dat je in het vliegtuig tekent, waarbij je vertelt of je business of leisure time doet in een land of dat je ergens bent voor werk. En dat heb je nodig om te wisselen van vliegtuig naar een ander land...transfer zogezegd. 

Het debiele is, je loopt op een afgebakend, betegeld stuk grond, met bioscoop omheining als begrenzing. En wanneer je op een bepaald deel staat is het Peru en aan de andere kant is het Bolivia. -Waarom? 

Omdat het een afspraak is. Toen ik me dat realiseerde, viel ik bijna flauw van de slappe lach. Zoiets idioots. 

Vervolgens koop je in ‘niemandsland’ een wissewasje papiertje met je creditcard card - ook weer zo een afspraak, plastic geld - en dan mag je doorlopen. Grens open.  Dus op die manier, is een grens een afspraak. Zoals bij een wet of bij een mondelinge overeenkomst. 

En dat beeld: een afgesproken lijn is een grens tussen a naar b of c, dat heeft me nooit meer losgelaten. Kennelijk hebben we zoiets als fysieke grenzen, waar ons lichaam ophoudt, waar land zee wordt, waar de berg de hemel kust. Maar ook de grens van een afspraak. En als het over woorden gaat, dan zitten we meteen in het ontastbare en onzegbare,  ofwel de energiekant der dingen. 

Dus hoe kom je tot liefdevol grenzen stellen?

Een grens is een helder, duidelijk omschreven afspraak. Die vast ligt in woorden, maar ook in wetten. En als iedereen het erover eens is, is alles pais en vree. Het gedonder begint, wanneer de afspraak niet congruent, niet consequent en onlogisch is. Herken je de stem van de ‘Totaal Oneerlijk!’ - roepers? Want zeker kinderen voelen dat feilloos en haarscherp aan.  

Erger wordt het als het gaat om een opgelegde, niet begrijpelijke regel of wet. 

Of wanneer de verwachtingen ten aanzien van de status van de afspraak niet duidelijk zijn. Dan kom je in een grensgebied en afhankelijk van de territoriumdrift van de grenzen-steller vliegt je kop er af als je daar iets verkeerd doet (denk aan de voormalig corridor tussen West en Oost-Duitsland, of aan de onheilstaferelen onder het Taliban bewind in Afghanistan op dit moment), of heb je je credit card te trekken om je ‘juiste-papier-vergeten-fout’ goed te maken, zoals ik op het vliegveld van Peru…

Als je een lerarenopleiding doet, maakt niet uit welke, dan leer je als een van de eerste dingen dat orde in de klas te maken heeft met grenzen en helderheid. En deze moet je bewaken. Net als vroeger met het spel landje pik. En hoe dat dan werkt? Met woorden en vooral met energie. En consequentheid in handelen. En eerlijkheid in de regels. 

Culturele afspraken en grenzen

Ik woon op dit moment in een land - Singapore - waarin dat handelen naar en volgen van regels vanzelfsprekend is. Zo vanzelfsprekend dat ik ervan overtuigd ben dat kinderen hier, mede dáárom zo goed luisteren. Fine-city zeggen ze hier. Dit is de regel. Houd je je er niet aan? Dan volgt een consequentie en die vertaald zich naar een ‘fine’, straf dus. En die consequentie volgt en komt. Dat weet iedereen. Dus beter fiets je niet door rood en over de stoep en zorg je ervoor dat je je gedraagt en gezag respecteert. 

Hoe zit het met energie en liefdevolle grenzen? 

Eigenlijk best simpel. 

Als we spreken over basis en veiligheid, en zeker in het bewaken en beschermen van grenzen, komt onze Maslov altijd weer om de hoek kijken. Hij spreekt van een pyramide-model met daarin beschreven wat je nodig hebt om te kunnen overleven - de deficiëntie-behoeften,  zoals voedsel, kleding, onderdak, veiligheid, ergens bij kunnen horen, aanzien verdienen en respect; met op de top van die pyramide wat je nodig hebt om te kunnen ontwikkelen, de groeibehoeften; bijvoorbeeld behoefte aan musische voeding en schoonheid, levensinvulling en zelfverwezenlijking. Met het fysieke lichaam als voertuig van al de energieën van deze elementen, ben je helemaal jij, een complete identiteit . En dat complete lichaam, met de energieke imprints erbij,  hebben we te respecteren. Dat is een klinkklare, heldere afspraak. 

Grenzen in woorden? 

Woorden hebben energie, je energielichaam pikt deze energie op. Dus wanneer je als kind blootstaat aan energiek geweld in woorden, door te hard praten, schelden op jou, onwaarheden…dan kan je als coping mechanisme inbouwen, dat je je grens verlegd. Dat je je anders gaat gedragen om van dat vervelende gevoel af te komen, wat die ander jou laat beleven en ervaren door zijn of haar gedrag.   

Grenzenverleggen, liefde voor jezelf en groei

Deze imprint, deze grenzenverlegging in je systeem, neem je mee. In je latere leven. Dus de baas die je constant vraagt over je grens te gaan door meer te leveren en te geven dan afgesproken en jij die daar geen nee tegen weet te zeggen, vindt zijn oorsprong dan in een energieke imprint van vroeger. 

Is je grens verleggen dan altijd verkeerd? Nee, zeker niet. Maar wel als die aanpassing zijn oorsprong vind in het aanpassen van je gedrag omdat je pijn lijdt door hetgeen een ander je aandoet. Of omdat je onder druk staat. Dus wanneer jij je grens verlegt voor of door een ander en niet vanuit je eigen denken, voelen, willen. Dàt wordt bedoelt met die mooie zin: ‘Stap uit je comfortzone en verleg je grenzen”.   

Dat leg ik in het tweede blog uit:  #Energiecliché - Grenzen stellen (2)